دی کلسیم فسفات(دی هیدراته) و حد مجاز عناصر سنگین

https://www.zamphosphate.ir/wp-content/uploads/2019/04/Webp.net-resizeimage-1-1024x576.png

منبع: https://www.zamphosphate.ir/%D9%85%D8%B4%D8%AE%D8%B5%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%DB%8C-%DA%A9%D9%84%D8%B3%DB%8C%D9%85-%D9%81%D8%B3%D9%81%D8%A7%D8%AA-%D8%AF%D9%88-%D8%A2%D8%A8%D9%87-%D8%AF%DB%8C-%D9%87%DB%8C%D8%AF%D8%B1%D8%A7%D8%AA/

مشخصات دی کلسیم فسفات دو آبه ( دی هیدرات ):
به طور کلی دی کلسیم فسفات مورد استفاده تغذیه دامها ، طبق استاندارد ملی بایستی دارای مشخصات زیر باشند.

• فسفر حداقل 17 در صد
• فسفر قابل حل در اسید سیتریک 2٪ حداقل 85٪ فسفر کل
• فسفر محلول در آمونیوم سیترات قلیایی حداقل 85٪ فسفر کل
• فسفر محلول در آب حداقل 20 ٪ فسفر کل
• کلسیم حداقل 21 تا 25 در صد
• PH 1٪ حداکثر 8
• سرب حداکثر 45PPM
• فلور حداکثر 1800PPm
• آرسنیک حد اکثر ppm 15
• کادمیوم حد اکثر 20ppm
• جیوه حد اکثر 0,1ppm
• رطوبت حد اکثر 3٪
• رنگ سفید یا سفید مایل به خاکستری
• شکل ظاهری پودر یا گراتول
• مشخصات مونو کلسیم فسفات
• مونو کلیم فسفات از نظر در صد فسفر با ارزش تر از دی کلسیم فسفات و آنالیز ان به شرح زیر می باشد.
• فسفر کل 21تا 22٪
• فسفر قابل حل در اسید سیتریک 2٪ حداقل 99٪ فسفر کل
• فسفر قابل حل در آمونیومسیترات حداقل 95٪
• حلالیت در آب 80٪
• در صد کلسیم 15 تا 18 ٪
• رطوبت حد اکثر 2٪
• فلوور حد اکثر 2100ppm
• pH ( محلول 1٪در آب ) حد اکثر ۵
• شکل ظاهری پودر یا گرانول سفید مایل به خاکستری
• فلزات سنگین :
• سرب حد اکثر 45 PPm
• فلور حد اکثر 2100ppm
• کادمیوم حداکثر ppm
• جیوه حد اکثر 0.1ppm
• مواد حامل
• مواد حامل به موادی اطلاق می شود که صرفا به حجم و به وزن رساندن مکمل ها و توزیع یکنواخت مواد اولیه در مکمل مورد استفاده قرار می گیرند . با استناد به این موضوع که تولید خوراک بدون افزودن پر میکس های ویتامینه و معدنی امکان پذیر نیست ، لذا مقدار و کیفیت ویتامین ها ، مواد معدنی ، آنزیم ها پ تعداد قابل توجهی از سایر افزودنی ها توجه به نوع و حالت فیزیولوژیکی دام ، نیاز دام، مقدار خوراک ، سطح تولید و سایر عوامل دیگر بستگی دارد جهت رقیق سازی ریز مغذی ها و توزیع بهتر ان ها در ترکیب خوراک باید از ماده حامل مناسب استفاده نمود . این مواد می بایستی دارای خصوصیاتی باشند که بهترین نتیجه را از نظر تامین حجم ، وزن و یکنواختی در محصول نهایی ایجاد نمایند. بنابر این انتخاب نوع ماده حامل و مقدار استفاده از آن در مکمل از اهمیت ویژه ای برخوردار است. خصوصیات یک ماده حامل مناسب شامل موارد ذیل می باشد.
• از نظر الکتریکی خنثی باشد.
• از نظر شیمیایی بی اثر باشد.
• از نظر اندازه ذرات ، دانسیته و شکل ذرات با سایر اجزای فرمول مکمل ساز گار باشد تا از دیمیکس شدن ( پراکندگی مجدد اجزای تشکیل دهنده ) پر میکس / مکمل جلو گیری شود.
• خصوصیات جریان پذیری خوبی داشته باشد .
• رطوبت آن بالا نباشد .
• بار میکروبی و قارچی آن در حد قبول باشد.
• عاری از تخم حشرات و آفات انباری باشد.
• با در نظر گرفتن عوامل فیزیکی برای تولید هر کدام از پیش مخلوط های درمانی ، ویتامینی و معدنی باید از مواد حامل مناسب ان استفاده نمود . حد مجاز فلزات سنگین مواد حامل با منشا معدنی  می باشد.

+ نوشته شده در چهارشنبه چهارم اسفند ۱۴۰۰ ساعت 8:42 توسط انجمن تغذیه دام -طیور و آبزیان کرمان  |